موازنه نرم روسی و گسترش روابط با کشورهای عربی خلیج فارس : دلایل و پیامدها

روسیه از دوره دوم ریاست جمهوری پوتین به طور جدی در پی بهبود روابط با کشورهای عرب خلیج فارس بوده است. و البته این تلاش با اقبال نسبی کشورهای خلیج فارس نیز همراه بوده است. بنابراین این پژوهش در صدد پاسخگویی به این سوال است که: چرا روسیه ای که اولا توجه عمده اش به مسائل خارج نزدیک و گسترش ناتو می باشد و ثانیا یک کشور عمدتا رانتیر است در تلاش برای تقویت روابط با کشورهایی برآمده است که آن ها نیز کشورهای کاملا رانتیری هستند که به طور سنتی از متحدان اصلی آمریکا در خلیج فارس بوده اند و آن ها نیز این بهبود روابط را پذیرفتند؟ در این راستا با استفاده از نظریه موازنه قدرت نرم گفته می شود که روسیه، خلیج فارس را به عنوان یکی از بهترین مناطق برای ایجاد موازنه نرم بین المللی در مقابل آمریکا تلقی می کند و تلاش دارد تا با همسو کردن متحدین کوچک آمریکا هزینه هژمون بودن را بالاتر ببرد و اقدامات یکجانبه گرایانه آمریکا را در دنیا سخت تر کند. کشورهای منطقه نیز پس از وقایعی مثل حمله آمریکا به عراق، سیاست ارتقای دموکراسی، عدم حمایت جدی آمریکا از مبارک، و سند برجام تلاش کرده اند تا حدودی از آمریکا مستقل شوند و یک موازنه قوای نرم در سطح منطقه ای در برابر آمریکا ایجاد کنند. روش نگارش مقاله صورت تبیینی – تحلیلی می باشد و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اطلاعات لازم جمع آوری شده است.

کلیدواژه ها:

سیاست خارجی ، روسیه ، خلیج فارس ، موازنه قوای نرم ، آمریکا