پیش بینی رفتارهای آسیب به خود بر اساس اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان در نوجوانان

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان در پیش بینی رفتارهای آسیب به خود در نوجوانان مرزی بود. این پژوهش به لحاظ روش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش۶۰ نفر از نوجوان مراجعه کننده به مرکز آرامش وابسته به نیروی انتظامی واقع در بلوار آزادی در شهر مشهد، در شش ماهه دوم سال ۱۳۹۹ بودند که از بین آنها تعداد ۵۲ نفر بر اساس جدول مورگان ، به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های استاندارد آسیب به خود، پرسشنامه پذیرش و عمل و پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی به روش گام به گام استفاده شد. یافته ها نشان داد اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان با رفتارهای آسیب به خود رابطه مثبت معنادار داشتند (۰۵/۰P<). همچنین نتایج نشان داد که اجتناب تجربی ۴۵/۰، فقدان آگاهی هیجانی ۲۲/۰ و عدم پذیرش پاسخ های هیجانی ۴۱/۰از رفتارهای آسیب به خود را پیش بینی می کنند. با توجه به نقش اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان در پیش بینی رفتارهای آسیب به خود، اجرای کارگاه های آموزشی بر مبنای راهبردهای تنظیم هیجان و اجتناب تجربی ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

اجتناب تجربی ، دشواری در تنظیم هیجان ، رفتارهای آسیب به خود ، نوجوانان مرزی