اقدام پژوهی، راهبردی برای توسعه حرفه ای معلمان فکور

پژوهش حین عمل یکی از مظاهر روحیه پژوهشگری مجریان بالنده است که تئوری و عمل را به یکدیگر پیوند می­دهد و موجب ارتقاء کیفیت فعالیت­های آموزشی و پرورشی می­شود. معلمان در راستای توسعه صلاحیت­های حرفه­ای خود، می­توانند پیرامون چه چیزی، چگونگی و چرایی تدریس، کلاس­های درسی و دانش­آموزانشان، بطور جدی بیندیشند و در شناخت مشکلات فرایند یاددهی- یادگیری همکاری و دخالت داشته باشند. در واقع معلمان پژوهشگر کسانی هستند که در رابطه با اهداف تدریس می­اندیشند، و برای تولید دانش حرفه­ای به تفکر و تعمق می­پردازند. روش پژوهش، تحلیلی- تبیینی است که با استفاده از متون، منابع موجود کتابخانه­ای و مطالعات صورت گرفته داخلی و خارجی به جمع آوری اطلاعات پرداخته شد. در این پژوهش ضمن بحث پیرامون رابطه میان نظر و عمل، به بررسی مبنای علمی هنر تدریس، اهمیت و جایگاه پژوهش تربیتی در میان کارگزاران اصلی نظام آموزشی و نقش معلم در برنامه درسی فکورانه، پیشینه و انواع پژوهش حین عمل، همچنین اهداف، گستره و پیامدهای پژوهش حین عمل در نظام تعلیم و تربیت مورد واکاوی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که کنش فکورانه مستلزم آفرینندگی و اندیشه­زایی است و با تفکرزدایی، بکارگیری وفادارانه و بدون دخل و تصرف یافته­های آکادمیک سرناسازگاری دارد. از سویی معلم پژوهشگر در صورتی می­تواند همیشه در حال توسعه باشد که استقلال کافی در تصمیم­گیری و مسئولیت در برابر تصمیم­های خود داشته باشد.

کلیدواژه ها:

کارگزار فکور ، پژوهش حین عمل ، برنامه درسی ، توسعه حرفه­ای ، تدریس