بررسی و تبیین محدودیت های فراروی توانمندسازی اجتماعی روستاییان (مطالعه موردی: بخشهای مرکزی و زبرخان در شهرستان نیشابور)

این پژوهش با هدف بررسی و تبیین محدودیت های فراروی توانمند سازی اجتماعی روستائیان، در زمره تحقیقات کاربردی- غیرآزمایشی و بصورت میدانی صورت پذیرفته است. جامعه آماری تحقیق، شامل خانوارهای روستایی ساکن در محدوده مطالعاتی و روش نمونه گیری بصورت تصادفی ساده می باشد. حجم نمونه با توجه به تعداد خانوارها و استفاده از فرمول کوکران، ۳۷۳ نفر سرپرست خانوار تعیین گردیده است. پایایی پرسشنامه خانوار با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ۸۷ درصد برآورد شده است که نشان دهنده مطلوبیت مولفه های بکار رفته در پرسشنامه می باشد. تجزیه و تحلیل اطلاعات، از طریق مدل تحلیل سلسله مراتبی(AHP) و با کمک نرم­افزار Expert Choice و تحلیل­های آماری و فضایی تحقیق نیز با استفاده از نرم افزارهای SPSS و ArcGIS انجام شده است. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه موید آن است که شاخص­های مرتبط با امکانات آموزشی با ضریب ۱۲۹۲/۰، مشارکت با ضریب ۱۰۳۲/۰ و سرمایه اجتماعی با ضریب ۰۵۸۸/۰، تاثیرگذارترین عوامل مطرح در بروز یا تشدید محدودیت­های توانمندسازی اجتماعی خانوارهای روستایی مورد مطالعه به حساب می­آیند. بر مبنای نتایج یافته ها، استقرار و گسترش واحدهای آموزشی متناسب با نیاز روستائیان، برگزاری دوره های اموزشی و ارتقا مبااحث انگیزشی از مهمترین راهکارهای توانمندسازی روستائیان در ابعاد اجتماعی می باشد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، توسعه اجتماعی ، خانوار روستایی ، شهرستان نیشابور