نقش آسیب شناس گفتار وزبان در ارتقاء عملکرد ارتباطی کودکان با سندرم داون

مقدمه و هدف: کودکان با سندرم داون هنگام ارتباط با چالش های خاصی روبرو می شوند که بر هر جنبه از زندگی شامل،روابط، یادگیری، مشارکت و استقلال اثر می گذارد. بر این اساس هدف مقاله بررسی نقش تیم توانبخشی در ارتقاء عملکردارتباطی کودکان با سندرم داون بود.مواد و روش ها : این مقاله یک مطالعه مروری روایتی بود که به بررسی مشکلات ارتباطی که کودکان با سندرم داون باآن مواجه میشوند و نقش تیم توانبخشی در برطرف و ارتقاء مشکلات ارتباطی بر اساس مدل ICF پرداخت.یافته ها : ارتقاء توانایی ارتباطی، فرصت مشارکت افراد با سندرم داون را در اجتماع افزایش می دهد. نقش آسیب شناسگفتار وزبان در این زمینه این است که مشکلات ارتباطی و گفتار و زبانی را که کودک با سندرم داون با آن مواجه استبرطرف نماید. بدون آشکارساز ی سطوح متفاوت عملکرد، مداخلات مناسب به طو ر نامناسب درک و اجرا می شود. بر اساسالگو ی واحد حوزه ها ی ICF-CY ترکیب عوامل مختلف ممکن است منجر به نتایج زبانی مشابهی گردد.نتیجه گیری: طرح ریزی مداخلات آسیب شناس گفتار وزبان برا ی ارتقاء عملکرد ارتباطی کودکان با سندرم داون بایدبراساس دیدگاه جامع رو ی قابلیت ها و محدودیت های هر کودک و مخاطبان ارتباطی درجه اول کودک می باشند. اگر این اتفاقرو ی ندهد، کیفیت و کمیت فرصت برای یادگیری و تمرین زبانی و مهارتهای ارتباطی کم می شود.

کلیدواژه ها:

سندرم داون ، ارتباط ، مشارکت