اثرات همه گیری COVID-۱۹ بر توانبخشی ویژه پس از آسیب های اکتسابی و شدید مغزی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 134

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CSUMSMED07_241

تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1401

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: همه گیری COVID-۱۹ به شدت بر اجزای سیستم مراقبت های بهداشتی از جمله توانبخشی تاثیر گذاشته است. افزایشناتوانایی بیماران در پی بی حرکتی طولانی مدت و عوارض حاد ریوی و عصبی ناشی از کووید- ۱۹ و از سوی دیگرکاهش بهداشت و امکانات کمبیمارستان های توانبخشی، متخصصان توانبخشی را وادار کرده است تا روش های مراقبتی جدیدی را توسعه دهند. بنابراین انگیزه ای برایانتشار توانبخشی از راه دور در زمینه های فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتاردرمانی ایجاد شد.همچنین این همه گیری فشار زیادی بر بخش هایمراقبت های ویژه (ICU) از جمله مشکلات اقتصادی بیماران و پذیرش بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ وارد کرده است و تقاضا برای انتقال بیمارانبا ناتوانی شدید از مراکز مراقبت های ویژه به واحد های توانبخشی ویژه افزایش یافته است. واحدهای توانبخشی ویژه (IRUs) که مختصآسیب های اکتسابی و شدید مغزی (sABIs) هستند بیمارانی با آسیب های مغزی ناشی از کمبود اکسیژن، آسیب های عروقی یا سایر آسیب هایمغزی که حداقل به مدت ۲۴ ساعت باعث کما می شوند و نهایتا منجر به ناتوانی دائمی حسی ، حرکتی و شناختی می شوند، پذیرش می کنند.هدف این مطالعه مقایسه داده های دموگرافیک و بالینی بیماران بستری شده در بخش توانبخشی ویژه (IRU) پس از آسیب های اکتسابی وشدید مغزی (sABIs)، قبل و در طول دوره ی همه گیری است.مواد و روش ها : در این مطالعه مشاهده ای گذشته نگر، همه بیماران بستری شده در IRU بین سال های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۰ وارد شدند. اطلاعاتدموگرافیک و همچنین داده های ارزیابی بالینی و عملکردی در هنگام پذیرش و ترخیص از IRU جمع آوری شد. بیماران از مارس سال ۲۰۱۷گروه بندی شدند و گروه ۲۰۲۰ / ۲۱ با بیماران بستری شده بین مارس ۲۰۱۷ / ۱۸ ، ۲۰۱۸ / ۱۹ ، و ۲۰۱۹ / ۲۰ مقایسه شد. در نهایت، گروه تلفیقیاز مارس ۲۰۱۷ تا مارس ۲۰۲۰ به تنهایی با گروه COVID-۱۹ مقایسه شد.یافته ها : نتایج این مطالعه شامل ۲۵۱ بیمار بود (F: ۹۶؛ (۳۸ %): میانگین سنی ۶۸ سال [IQR = ۱۹.۲۵]، زمان متوسط پس از شروعبستری: ۴۲ روز، [IQR = ۲۳]). در مقایسه با سال های قبل از همه گیری، افزایش قابل توجه سکته های هموراژیک (P<۰/۰۰۱) و کاهشآسیب های مغزی تروماتیک (۰۴۸ / ۰ = p)، کاهش تعداد بیماران مبتلا به اختلال هوشیاری طولانی مدت بستری در (p<۰/۰۰۱)؛ IRU و مدتاقامت کمتر (p<۰/۰۰۱) در سال ۲۰۲۰ / ۲۱ مشاهده شد.نتیجه گیری: این تفاوت ها در ترکیب بیماران sABI که در IRU بستری شده اند ممکن است یکی دیگر از عوارض جانبی همه گیری COVID-۱۹ در نظر گرفته شوند. در مواجهه با این اورژانس بهداشتی، متخصصان توانبخشی باید به آسانی با نیازهای متغیر بالینی و عملکردی بیمارانیکه به IRU مراجعه می کنند، سازگار شوند.

کلیدواژه ها:

کووید- ۱۹ ، آسیب های اکتسابی شدید مغزی ، اختلالات هوشیاری ، توانبخشی

نویسندگان

فاطمه آبرودی

کمیته تحقیقات دانشجویی ،دانشگاه علوم پزشکی استان سمنان، سمنان، ایران