بررسی مواجهه شغلی رانندگان شرکت واحد اتوبوس رانی با صدا

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 293

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CSUMSMED07_100

تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1401

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: طبق گزارشات سازمان بهداشت جهانی، صدا سومین آلودگی خطرناک در شهرهای بزرگ است. منابع عمدهصدای محیط زیست شامل ترافیک زمینی، هوایی و ریلی است. در این میان اتوبو سها منبع عمده مواجهه صوتی رانندگان محسوبمی شوند. این مطالعه با هدف بررسی مواجهه شغلی رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی شهر همدان با صدا انجام شد.مواد و روش ها : مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر با هدف بررسی مواجهه شغلی رانندگان اتوبوس های شهری با صدا انجام شد.جامعه آماری، کلیه رانندگان شرکت واحد اتوبو سرانی شهر همدان بودند. تعداد ۵۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفیساده انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در جمع آوری اطلاعات شامل، دستگاه صد اسنج و پرسشنامه اطلاعات فردی بود.آزمون های آماری مورد استفاده در تحلیل داده ها، شامل ANOVA و t-test و بود.یافته ها : نتایج نشان داد میزان مو اجهه رانندگان با تراز معادل صدا در شبکه A برابر ۳۵ / ۷۶ و فرکانس غالب ۳۲ و ۶۳ هرتزمی باشد. فاکتور قله محاسبه شده نیز برابر با ۳۰۱۹ / ۱۵ به دست آمد. همچنین رابطه مواجهه صوتی رانندگان با نوع اتوبوسمعنی دار بود (۰۵ / ۰ > P).نتیجه گیری: نتایج نشان داد رانندگان مورد بررسی به لحاظ مواجهه با صدا وضعیت مناسبی ندارند و بنابراین مستعد بروز حادثهمی باشند. بکارگیری تکنولوژی های جدید در سیستم حمل و نقل و تجهیز آن به سامانه و خودروهای جدید و همچنین سیستمقطار شهری توصی های است که از جهات متعدد، منجر به بهبود وضعیت حمل و نقل و نیز بهبود وضعیت سلامت راننده و مسافرین می شود.

نویسندگان

نیلوفر دامیار

دانشکده بهداشت دامغان، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایرا ن (دانشگاه علوم پزشکی همدان)

رستم گلمحمدی

گروه مهندسی بهداشت حرفه ای ، دانشکده بهداشت و مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشک ی همدان، همدان، ایران

ایرج محمدفام

گروه مدیریت سلامت، ایمنی و مح یط زیست HSE ، دانشکده بهداشت همدان، همدان، ایرا ن

جواد فردمال

گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت و مرکز تحقیقات مدلسازی بیماری های غیرواگیر و پژوهشکده علوم و فناوری بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران