رویکردی تربیتی به مفهوم و مولفه های دینداری معتقدانه از منظر دین شناسان غربی در قرآن کریم

«ایمان» و «اعتقاد» از جمله کلید واژه های مبحث دینداری هستند که در بسیاری از متون دینی غالبا در کنار یکدیگر و گاه به عنوان دو واژه مترادف به کار رفته است و «انسان مومن و معتقد» به عنوان یک گزاره پربسامد در بسیاری از پژوهش ها مشاهده می گردد. اما از منظر دین شناسان غربی این دو واژه نه تنها با هم متفاوتند بلکه متضاد یکدیگرند. بر اساس تعریفی که دین شناسان غربی از ایمان و اعتقاد دارند دو سنخ دینداری با عنوان «دینداری مومنانه» با مولفه اصلی سیالیت فرد دیندار، و «دینداری معتقدانه» با مولفه اصلی عدم سیالیت فرد دیندار قابل پیگیری است. این مقاله بر آن است تا با بهره گیری از روش تحلیل محتوای کیفی به مطالعه ی «دینداری معتقدانه» به عنوان یکی از جلوه های دینداری در قرآن کریم، در قالب چهار مولفه خودشیفتگی، پیش داوری، جمود و تعصب بپردازد. یافته های به دست آمده موید آن است که دینداری برخی از اهل کتاب، کافران و مشرکان، دینداری معتقدانه است و مهمترین پیامد این نوع دینداری سکون و محرومیت خودآگاهانه از اسباب هدایت است که نقش بازدارنده ای در تربیت دینی انسان دارد.

کلیدواژه ها:

Fluency ، narcissism ، rigidity ، Prejudice