اثربخشی آموزش تلفیقی مهارت های ارتباطی و تاب آوری بر بهداشت روان والدین کودکان معلول ذهنی شهرستان تربت جام

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تلفیقی مهارت های ارتباطی و تاب آوری بر بهداشت روان والدین کودکان معلول ذهنی بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه والدین معلولین ذهنی شهرستان تربت جام در سال ۱۳۹۹ بود. با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده از بین والدین معلولین ذهنی که در فراخوان سازمان بهزیستی شرکت کردند، ۳۰ والد انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل(۱۵ نفر) و گروه آزمایش(۱۵ نفر) قرار داده شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه سلامت روانی (گلدبرگ و هیلر، ۱۹۷۹) و بسته آموزشی تلفیقی مهارت های ارتباطی و تاب آوری که در طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. داده های به دست آمده با روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره تحلیل گردید. نتایج نشان داد که بین دو گروه کنترل و آزمایش از لحاظ بهداشت روان تفاوت معناداری وجود دارد(p≤۰.۰۵). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که آموزش تلفیقی مهارت های ارتباطی و تاب آوری باعث بهبود نشانه های جسمانی، نشانه های اضطرابی و اختلال خواب، افسردگی و کارکرد اجتماعی والدین کودکان معلول ذهنی شده است. با توجه به یافته های به دست آمده می توان از آموزش تلفیقی مهارت های ارتباطی و تاب آوری برای ارتقای بهداشت روان والدین کودکان معلول ذهنی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

بهداشت روان ، مهارت های ارتباطی ، تاب آوری