نقش اخلاق اسلامی در پیش بینی رفتار حافظ محیط زیست

رفتار زیست محیطی مبتنی بر اخلاق دینی می تواند احیاکننده طبیعت در عصر تکنولوژی باشد که توجه بسیاری از اندیشمندان علوم مختلف را به خود جلب کردهاست . هدف این مقاله نیز، بررسی سهم اخلاق اسلامی ، متغییرهای جمعیت شناختی و مولفه های اخلاقی در تبیین این رفتار بوده است . این مقاله به روش توصیفی همبستگی انجام شده است . جامعه آماری ، شامل شهروندان وگردشگران غیربومی که در بهار ۹۸ در شهرستان نیشابور حضور داشتند می شود . نمونه ای فراگیر ملی به حجم ۳۰۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی و در دسترس( ۳/۶۱% از شهرستان مذکور و ۱/۳۹ % غیربومی ) انتخاب و با پرسشنامه سه بخشی (اخلاق- رفتار زیست محیطی ) محقق ساخته مورد پیمایش قرار گرفتند. برای تحلیل دادهها از آزمون آماری همبستگی پیرسون، تی تست مستقل و رگرسیون چندگانه ساده به روش همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد که ، بین اخلاق و رفتار زیست محیطی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و ۵۰% درصد رفتار زیست محیطی را تبیین می کرد. بین متغییر سن و رفتار دوست دار طبیعت رابطه معناداری نیز دیده شد اما تفاوت معناداری بین جنسیت ، مقاطع تحصیلی و اقامت در بین افراد دیده نشد. بین حق الناس، احتکار بهمراه منهیات، ربا و سایبری با رفتار حامی طبیعت رابطه معناداری دیده شد و نقش موثری در پیش بینی این رفتار داشتند اما امانتداری هیچ نقشی در تبیین این رفتار نداشت . با توجه به تاثیرگذاری اصول پایه ای اخلاقی (فضایل -رذایل ) بر رفتار و آموزش رسمی اخلاق که می تواند مکملی بر آموزشهای بین نسلی خانوادهها باشد، شاهد افزایش قابل توجهی در رفتارهای حافظ محیط زیست خواهیم بود.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، الهیات محیط زیست ، بین رشته ای ، رفتار زیست محیطی ، نیشابور.