تحلیل اهداف غایی متغیر عاطفه در قصاید متنبی

عاطفه، پربسامدترین عنصر سازنده شعراست که به ارزیابی موقعیت های واقعی و تخیلی می پردازد و جریان تعامل را پیش می برد . انطباق جهانواقع و ذهن ایدئال گرا در کنش عاطفی وجودندارد؛تنها حالات درونی شاعر به مخاطب انتقال می یابد.شعر نتیجه عملکرد عاطفی انسان درمواجههبا دنیای بیرون است؛لیکن دراین بین،عاطفه سبب می شود تمام عناصر دیگر شعر که همانا وزن و آهنگ ،تخیل ، کلام و اندیشه اند،دریک راستا(» متنبی «. سیر کنند ۹۱۵ - ۹۶۵ م(،شاعر مدیحه سرای عرب درعصر عباسی، باظرافت ولطایف الحیل،تغزل و حکمت را درهم می آمیزد، از شگردپراگماتیسمی تکراربرای اقناع مخاطب بهره می گیردتا به اغراض دنیاوی خویش دست یابد؛ نکته جالب توجه اینجاست که وی بارهااحساس وعاطفه خود را قربانی دنیاطلبی نموده است.این پدیده درتاریخ زندگی کمتر شاعری مشاهده می شود. جستار حاضر با روش تحلیلی توصیفی و برمبنای مطالعات کتابخانه ای صورت پذیرفته است.هدف اصلی این مقاله ، تحلیل اهداف عنصر عاطفه از زوایای مختلف مثبت ومنفی در شعر متنبیاست.

کلیدواژه ها:

عاطفه ، عناصرشعر ، مدیحه ، متنبی ، آمیختگی تغزل و حکمت.