فرزندآوری از نگاه اسلام

نقطه شروع بنیان خانواده، ازدواج(نکاح) پیمان الهی است که به موجب آن یک زن و یک مرد در زندگی با هم شریک ومتحد می شوند و خانواده ای را تشکیل می دهند. تمایل به تشکیل خانواده و داشتن فرزند در فطرت انسان گذاشته شده است و تشکیل زندگی خانوادگی، امری طبیعی و فطری و بر اساس نظام خلقت است. خانواده واحد بنیادین جامعه وکانون رشد و تعالی انسان است. زن و مرد، همچون دو بخش از یک تصویر زیبا هستند که با ازدواج، یکدیگر را تکمیل میکنند. زندگی مشترک با تمام فراز و نشیبهای مختلف آن، می تواند سبب تقویت و معنویت و اخلاق پسندیده زن و مرد، مانند صبر، تربیت خود و فرزندان، گذشت، تلاش برای کسب روزی حلال، مدیریت نیازهای خانواده و همچنین ایجاد آرامش در محیط زندگی شود.یکی از مهمترین کارکردهای خانواده در طول تاریخ، فرزندآوری بوده است. فرزندآوری علاوه بر تقویت بنیان خانواده موجب میشود که نسل انسان باقی بماند و تداوم پیدا کند. با تولد فرزندان، خانواده توسعه می یابد و مستحکم میشود. به دنیا آمدن فرزندان، موجب نشاط و سرزندگی اعضای خانواده و دلگرمی پدر و مادر می شود. تولد فرزند، برای اعضای خانواده و خویشاوندان برکتها و فوابد زیادی دارد. اولین شرط بقای هر جامعه ای، جمعیت آن است و بدون وجود جمعیت کافی در یک جامعه، فعالیتهای آن دچار اختلال می شود. در صورتی که جمعیت یک جامعه منقرض گردد، آن جامعه نابود و از بین می رود.

کلیدواژه ها:

فرزند ، اسلام ، بقای نسل ، جمعیت