زیست شناسی مگس مینوز خار پنبه Pegomya terebrans (Diptera: Anthomyiidae) در منطقه ارومیه، ایران
محل انتشار: نامه انجمن حشره شناسی ایران، دوره: 41، شماره: 1
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 626
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JESI-41-1_003
تاریخ نمایه سازی: 18 دی 1401
چکیده مقاله:
بررسی های صحرایی و آزمایشگاهی به منظور مطالعه زیست شناسی مگس مینوز خارپنبه، Pegomya terebrans (Rondani) در منطقه ارومیه انجام شد. نتایج نشان داد که گونه های گیاهی میزبان این مگس، محدود به سه گونه از گیاهان متعلق به قبیله Cynareae از تیره Asteraceae شامل؛ خار ایتالیایی Carduus pycnocephalus L. و دو گونه خارپنبه به نام های Onopordum acanthium L. و O. leptolepis DC. می باشد. این گونه فقط دارای یک نسل در سال بوده و به صورت حشره کامل زمستانگذرانی می کند. حشرات کامل مگس بعد از زمستان گذرانی، در اوایل فروردین ماه فعال شده و مگس های ماده بارور بعد از جفت گیری، در اواسط این ماه شروع به تخم ریزی میکنند. تخم ها به صورت انفرادی و یا در دستجات حداکثر پنج تایی به صورت نامنظم در زیر برگ گیاهان میزبان گذاشته میشوند. بسته به دمای روزانه در شرایط طبیعی، تخم ها بعد از ۶ تا ۱۰ روز تفریخ شده و لاروهای جوان بلافاصله با وارد شدن به درون برگ از بافت های بین دو سطح برگ تغذیه می کنند. این مگس دارای سه سن لاروی بوده و مدت زمان لازم برای کامل شدن دوره لاروی در شرایط طبیعی ۲۱ تا ۲۷ روز طول می کشد. لاروهای کاملا رشد کرده سن سوم با افتادن به خاک در عمق ۱ تا ۳ سانتیمتری خاک به شفیره تبدیل می شوند که مدت زمان آن ۴ تا ۵ ماه طول می کشد. ظهور حشرات کامل مگس از اواخر مهر ماه آغاز و تا اواخر آبان ادامه می یابد. حشرات کامل، تقریبا ۵ ماه در پاییز و زمستان به صورت غیرفعال باقی مانده و در اوایل بهار دوباره فعال می شوند. لاروهای مگس یاد شده توسط زنبور Biosteres spinaciae (Thomson) در منطقه مورد مطالعه پارازیته می شوند. ارتباط انگلی این زنبور با مگس P. terebrans برای اولین بار گزارش می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
یونس کریمپور
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
لیلا ویسی دیزج
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
جمشید اکبریان
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
سعید شهند
سازمان حفاظت محیط زیست، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :