بررسی پارامترهای موثر در سیستم تلفیقی میکرواسترینر و ازن زنی در حذف جلبک از آب خام

حضور جلبک­ها در فرآیند تصفیه آب، مشکل آفرین است. بهترین روش برای کنترل جلبک­ها، حذف سلول جلبک به صورت دست نخورده و بدون پارگی سلول است زیرا بیشتر روش­های معمول، موجب تشکیل فرآورده­های جانبی گندزدایی که غالبا بسیار خطرناک هستند، می­شوند. هدف از این مطالعه بررسی کارایی سیستم های میکرواسترینر و ازن زنی به صورت تلفیقی در حذف جلبک از آب خام است. برای این منظور، از طراحی باکس-بنکن در روش سطح پاسخ به وسیله نرم افزارDesign Expert  استفاده شد. متغیرهای آزمایش، شامل کدورت ورودی (NTU ۵۰-۱۵۰)، بار سطحی میکرواسترینر (۸/۱۰-۱۸ متر بر ساعت) و دز ازن تزریقی (۱-۳ میلی گرم بر لیتر) بودند. براساس شرایط آزمایش، راندمان حذف جلبکی در سیستم تلفیقی میکرواسترینر و ازن­زنی از ۶۴/۳۹ تا ۷۶/۸۸ درصد، حاصل شد. پارامترهای کدورت آب ورودی، دز ازن تزریقی و بار سطحی میکرواسترینر به ترتیب با ضرایب اثر ۳۷/۱۵، ۹۸/۸ و ۰۱/۴ بیشترین تاثیر را بر کارایی سیستم در حذف جلبک داشتند. افزایش کدورت و بار سطحی میکرواسترینر سبب کاهش راندمان حذف جلبک و افزایش دز ازن تزریقی سبب افزایش راندمان شد. مدل نهایی براساس پارامترهای مورد نظر، به صورت یک معادله درجه دو با ضریب همبستگی، ضریب همبستگی اصلاح شده و ضریب همبستگی پیش­بینی شده به ترتیب برابر با ۹۴۸/۰، ۹۲۸/۰ و ۸۶۸/۰ به دست آمد.

کلیدواژه ها:

میکرواسترینر ، ازن زنی ، جلبک ، آب خام ، روش سطح پاسخ ، طراحی باکس-بنکن