ارزیابی اثر هسپرتین بر فاکتورهای التهابی IL-۶ و TNF- در اوتیسم با ابزار زیست داده ورزی داکینگ مولکولی

اوتیسم یک بیماری سیستم عصبی مرکزی است که تظاهرات آن شامل شکاف اتباطی، الگوهای رفتاری تکراری و علایق محدود، بیش فعالی و اختلالات حسی است. چندین مطالعه نشان داده است که سیتوکین ها نقش تعدیل کننده مهمی در تمایز عصبی و شکل پذیری در سیستم عصبی مرکزی سالم دارند. بیان سیتوکین در بافت مغز بیماران مبتلا به ASD شناسایی شده است. اینترلوکین-(IL-۶) ۶و فاکتور نکروز تومور-α ( (TNF-α سیتوکین های پیش التهابی هستند که القا و تنظیم غیرقابل جایگزینی التهاب را دارند. هسپرتین (HST)یک فلاونوئید طبیعی است که بیان IL-۶ و TNF-α را در بیماری اوتیسم کاهش می دهد. در این پژوهش برهمکنش هسپرتین با این دو پروتئین التهابی به وسیله داکینگ مولکولی بررسی شد. نتایج نشان داد هسپرتین با انرژی -۶,۶ و -۷,۷ به این دو پروتئین متصل می شود، ازین رو هسپرتین می تواند کاندید مناسبی برای مهار التهاب در بیماری اوتیسم باشد.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، هسپرتین ، پروتئین التهابی ، اینترلوکین ۶ ، تومورنکروز آلفا ، داکینگ مولکولی.