بررسی ارتباط شادکامی و سبک یادگیری با افسردگی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط شادکامی و سبک های یادگیری با افسردگی در دانشجویان بود، این مطالعه از نوع روش توصیفی از نوع همبستگی بود، جامعه آماری آن کلیه دانشجویان در حال تحصیل سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ دانشگاه های گیلان در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد بوده، حدود ۱۵۰ نفر به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند ،جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد،پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی وپرسشنامه افسردگی بک استفاده شد .جهت تحلیل داده ها روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون ،رگرسیون چند متغیری با استفاده از نرم افزار SPSS مورد استفاده قرار گرفت . نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین افسردگی با متغیر شادکامی و باورهای انگیزشی رابطه منفی ومعنی داری وجود دارد اما رابطه افسردگی با راهبردهای خودتنظیمی معنی دار نبود. و باتوجه به نتایج رگرسیون مشخص شد که از بین سبک یادگیری باورهای انگیزشی و متغیر شادکامی از بیش ترین سهم جهت پیش بینی افسردگی دانشجویان بر خورد دار شده است، سپس تحلیل واریانس نشان داد که سبک های یادگیری و شادکامی پیش بین کننده مناسبی برای افسردگی دانشجویان مورد بررسی می باشند و این مدل ،مدل معنی داری است و مقدار R۲ نیز نشان میدهد که ۲۰درصد از میزان افسردگی دانشجویان مورد بررسی توسط این ابعاد تبیین میشود.بنابراین میتوان نتیجه گیری کرد که سبک یادگیری و شادکامی دانشجویان میتواند میزان افسردگی را در آن ها پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

سبک یادگیری ، شادکامی ، افسردگی ، دانشجویان