بررسی فرایندهای رویارویی و نوآموزی در داستان گلاب خانم اثر قاسمعلی فراست (مطالعه موردی: شخصیت های موسی و میرزا)

دگرگون شدن زندگی بر اثر جنگ، مسائل تازه­ای را در دستور کار ادبیات قرار داد. برخی در ستایش از حماسه­ آفرینی ها نوشتند و گروهی مصائب جنگ و تاثیر آن بر زندگی مردم عادی را بازتاب دادند. برخی از رزمندگانی که در دهه شصت به جبهه ها اعزام شده بودند، وقتی به خانه بازگشتند، دچار آسیب های جدی بودند و رفتارهایشان هم کاملا درونی شده، دچار «ترس از آمدن به اجتماع» و «تنهایی» شده بودند­؛ ­به گو­نه ­ای که این وضعیت در ابتدای رویارویی­ باعث تعجب خانواده ها می ­شد؛­ ولی  در داستان گلاب خانم این قهرمانان بعد از مواجه با شخص معتقد دا­ستان به خود می آیند و نگاه مردم برایشان عادی می شود؛ از این رو­، مساله اصلی این پژوهش پاسخ به این سوال است که در داستان گلاب خانم­ اثر فراست، ­مضمون بازگشت رزمندگان از جبهه و تحول شخصیت های داستان با استفاده از کدام الگوهای داستان ­نویسی جنگ توصیف و گزارش شده ­اند؟ این پژوهش به روش تحلیلی- توصیفی انجام شده است و این بررسی نشان داد که در داستان گلاب خانم­ شاهد دو فرایند­ یا ساختار رویارویی و نوآموزی هستیم که طی آن شخصیت های داستان با «قهرمان اصول» که هدفش نشان دادن راه درست است، روبه رو می ­شوند و نتیجه اصلی این رویارویی تحقق نوآموزی است.

کلیدواژه ها:

رویارویی ، نوآموزی ، گلاب خانم ، فراست