تاثیر آموزش ساختگرایی بر رفتارهای سازشی و مشکلات رفتاری دانش آموز ان کم توان ذهنی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه آموزش ساختگرایی بر رفتارهای سازشی و مشکلات رفتاری دانش آموز ان کم توان ذهنی بود. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود که در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر و پسر ۸ تا ۱۰ سال مبتلا به کم توانی ذهنی مدرسه استثنایی امام کاظم (ع) شهرستان محمود آباد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ تشکیل دادند. نمونه شامل ۲۰ دانش آموز بود که با توجه به ملاکهای پژوهش، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای دهی شدند. . داده ها در مراحل پیش- پس آزمون و پیگیری با استفاده از مقیاس رفتار سازشی واینلند (۱۹۵۳) و پرسشنامه رفتار کودکان راتر- فرم معلم (۱۹۶۷) گردآوری شد. فرضیه های پژوهش در نرم افزار SPSS-۲۲ و با استفاده از تحلیل کوواریانس تک و چندمتغیره و در مرحله پیگیری با استفاده از تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش ساخت گرایی E۵ بر بهبود رفتارهای سازشی و مولفه های آن به جز مولفه جابه جایی در دانش آموزان گروه آزمایش تاثیر معناداری داشته است و نتایج درمان در مرحله پیگیری نیز حفظ شد .(P<۰/۰۵) همچنین تاثیر این آموزش در کاهش مشکلات رفتاری و مولفه های آن در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تا مرحله پیگیری به شکل معناداری (P<۰/۰۵) ادامه داشت.

کلیدواژه ها:

آموزش ساختگرایی ، رفتارهای سازشی ، مشکلات رفتاری ، کم توانی ذهنی.