مقایسه اثربخشی آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و درمان مبتنی بر شفقت بر افزایش امید به زندگی، تاب آوری و کاهش آینده تاریک در دختران مجرد بالای ۳۵ سال

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و درمان مبتنی بر شفقت بر افزایش امید به زندگی، تاب آوری و کاهش آینده تاریک در دختران مجرد بالای ۳۵ سال بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. در این پژوهش جامعه آماری کلیه دختران مجرد بالای ۳۵ سال شهرستان گچساران در سال ۱۴۰۰ بودند و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۴۵ نفر از آنان انتخاب و در سه گروه(هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. گروه های آزمایش تحت آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس(۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای) و درمان مبتنی بر شفقت(۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکردند و در لیست انتظار باقی ماندند. از مقیاس تاب آوری (RISC) کانر و دیویدسون((۲۰۰۳، مقیاس امید به زندگی((ADHS اشنایدر و همکاران((۱۹۹۱ و مقیاس آینده تاریک((DFS زالسکی و همکاران((۲۰۱۹ به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد هر دو درمان مذکور در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر افزایش امید به زندگی، تاب آوری و کاهش آینده تاریک اعمال کردند(.(P<۰/۰۵ افزون بر این نتایج نشان دهنده آن بود که درمان مبتنی بر شفقت در افزایش امید به زندگی، تاب آوری و کاهش آینده تاریک موثرتر بود(.(P<۰/۰۵ بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت که آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و درمان مبتنی بر شفقت میتوانند به عنوان یک شیوه درمانی برای افزایش امید به زندگی، تاب آوری و کاهش آینده تاریک در دختران مجرد بالای ۳۵ سال در مراکز درمانی به کار برده شوند.

کلیدواژه ها:

آموزش ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس ، درمان مبتنی بر شفقت ، امید به زندگی ، تابآوری ، آینده تاریک ، تجرد.