اثربخشی مداخله ای روانشناسی مثبت نگر بر سلامت روان و تاب آوری دانش آموزان مدارس شبانه روزی دوره دوم متوسطه

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی مداخله ای روانشناسی مثبت نگر بر سلامت روان و تاب آوری دانش آموزان پسر دوره دوم متو سطه مدارس شبانه روزی شهر ستان هوراند از ا ستان آذربایجان شرقی انجام گرفت. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون، با گروه کنترل و پیگیری بود. بدین منظور از مدارس پسرانه شبانه روزی دوره دوم متوسطه منطقه هوراند از استان آذربایجانشرقی به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و از بین آنها ۳۰ نفر که ملاکهای ورود به مطالعه را دارا بودند در دو گروه آزمایش و کنترل به طور تصادفی جایگزین شدند (هر گروه ۱۵ نفر). گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقهای مداخله رویکرد مثبت نگر دریافت کردند اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. آزمودنیها، قبل و بعد از مداخله و دو ماه بعد در مرحله پیگیری به پر س شنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۲) و مقیاس تاب آوری (کانر و دیوید سون) پا سخ دادند. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره حاکی از افزایش سلامت روان و تاب آوری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود. به علاوه در مرحله پیگیری نیز این تاثیر پایداری خود را حفظ کرد. بنابراین میتوان از مداخله روانشناسی مثبت نگر برای ارتقاء سلامت روان، تاب آوری دانش آموزان پسر مدارس شبانه روزی دوره دوم متوسطه استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

مداخله ، روانشناسی مثبت نگر ، سلامت روان ، تاب آوری ، مدارس شبانه روزی