تدوین مدل ساختاری پیشبینی اعتیاد به اینترنت بر اساس نشخوار فکری با نقش میانجی خودکنترلی در میان نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تدوین مدل ساختاری پیشبینی اعتیاد به اینترنت بر اساس نشخوار فکری با نقش میانجی خودکنترلی در میان نوجوانان انجام شد. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه نوجوانان دختر مشغول به تحصیل در دوره دوم متوسطه شهرستان شهریار در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بودند. به این منظور تعداد ۱۵۰ نفر از این افراد با استفاده از فرمول تاپاکینگ و همکاران((۲۰۰۷ و به روش نمونه گیری در دسترس(شیوه آنلاین) انتخاب شدند و به آزمون اعتیاد به اینترنت((IAT یانگ((۱۹۹۸، مقیاس پاسخ نشخوار فکری((RRS نولن-هوکسما و مارو((۱۹۹۱ و مقیاس خودکنترلی فرم کوتاه((BSCS تانجی و همکاران((۲۰۰۴ پاسخ دادند. داده ها با ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS نسخه ۲۴ تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین نشخوار فکری و خودکنترلی با اعتیاد به اینترنت همبستگی معناداری وجود دارد(.(p<۰/۰۱ همچنین نتایج نشان داد مسیرهای مستقیم این پژوهش معنادار شدند و مسیر غیرمستقیم نشخوار فکری از طریق نقش میانجی خودکنترلی بر اعتیاد به اینترنت معنادار بود. بر اساس یافته های این پژوهش، مدل اصلاح شده از برازش مطلوبی برخوردار بود(RMSEA=۰/۰۷۳ و (P-value<۰/۰۵ و مدل نهایی ارزیابی شده از برازندگی مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر بر اعتیاد به اینترنت نوجوانان است.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به اینترنت ، خودکنترلی ، نشخوار فکری.