پیش بینی پایداری ازدواج بر اساس سبک عشقورزی و خودابرازی جنسی با میانجیگری هوش هیجانی: یک پژوهش زمینه یابی

روابط زناشویی رضایتبخش ابزاری کارآمد برای ایجاد پیامدهای مثبت ازجمله سلامت جسمی و روانی در زوجین و سایر اعضای خانواده و استحکام آن است. پژوهش حاضر به منظور پیشبینی پایداری ازدواج (پیوند زناشویی) بر اساس سبک عشقورزی و خودابرازی جنسی (احقاق جنسی) با میانجیگری هوش هیجانی انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی- زمینهیابی با مدل تحلیل مسیر و روش نمونهگیری بهصورت غیر احتمالی و تلفیقی ناحیهای (جغرافیایی) بود. جامعه آماری پژوهش ۷۵۳۰۳۰ نفر از مردان و زنان متاهل مناطق ۱ و ۲ و ۹ و ۱۱ شهر مشهد در سال ۱۳۹۷ و نمونه پژوهش ۳۸۴ نفر مرد و زن متاهل بودند که با دریافت فراخوان پیامکی، داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. برای گردآوری دادهها از شاخص بیثباتی پیوند زناشویی (Edwards, Johnson, Booth, ۱۹۸۳)، مقیاس عشق (Sternberg,۱۹۹۷)، شاخص احقاق جنسی (Hulbert,۱۹۹۲) و سیاهه ۹۰ سوالی هوش هیجانی (Bar-On, ۱۹۹۸) استفاده شد. در تجزیه وتحلیل آماری از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و روش بوت استراپ، با نرم افزار SPSS-۲۳ و AMOS-۲۳ استفاده شد. یافتهها نشان داد پایداری پیوند زناشویی بر اساس سبک عشق ورزی و احقاق جنسی با میانجیگری هوش هیجانی قابل پیشبینی است (P<۰.۰۵)؛ بنابراین در مشاوره زوج و خانواده رابطه بین پایداری پیوند زناشویی با متغیرهای مذکور قابل توجه است.

کلیدواژه ها:

پایداری ازدواج ، عشق ورزی ، خودابرازی جنسی ، هوش هیجانی