رویکردهای ارزیابی سنتی و نوین در مدارس ابتدایی

این مقاله به بررسی روش های ارزیابی سنتی و روش های ارزیابی نوین یا جایگزین در مدارس ابتدایی پرداخته است و از روش مرور مقالات برای نیل به هدف استفاده کرده است. روش های ارزیابی خوب طراحی شده اطلاعات ارزشمندی را در مورد یادگیری دانش آموزان ارائه می دهد. آن ها به ما می گویند که دانش آموزان چه آموخته اند، چقدر خوب یاد گرفته اند، و در کجا تلاش کرده اند. ارزشیابی یک روش سیستماتیک برای مطالعه یک برنامه، تمرین، مداخله یا ابتکار برای درک اینکه چقدر به اهداف خود می رسد ارائه می دهد. ارزیابی ها به تعیین اینکه چه چیزی خوب کار می کند و چه چیزی می تواند در یک برنامه یا ابتکار بهبود یابد کمک می کند. ارزیابی به تشخیص اینکه آیا این انتخاب صحیح است یا نیاز به تغییر دارد کمک می کند. این امر راه را برای تغییر سیستماتیک تر در طرح درس ایجاد می کند و رشد کلی دانش آموزان را همراه با رشد معلم تسهیل می کند. اگر اشکالی در طرح درس وجود دارد، ارزیابی آن را به شما نشان می دهد. ارزیابی های سنتی «آزمون هایی» هستند که با کاغذ و مداد انجام می شوند که معمولا درست/نادرست، مطابق یا چندگزینه ای هستند. درجه بندی این ارزیابی ها آسان است، اما فقط کاربردهای مجزا، حقایق یا داده های حفظ شده را در مهارت های تفکر سطح پایین آزمایش می کنند. ارزشیابی جایگزین کمتر بر نمرات متمرکز است و بیشتر بر فرآیند و تفکر دانش آموز متمرکز است، و به مربیان اجازه می دهد تا با وضوح بیشتری به ذهن دانش آموزان و یادگیری آنها بپردازند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، روش های ارزیابی ، ارزیابی سنتی ، ارزیابی جایگزین