جایگاه طراحی و برنامه ریزی شهری برای بهبود عملکرد معلولین در تردد شهری

شاید بتوان یکی از بدیهیترین حقوق هر شهروندی را حق استفاده ایمن و آسان او از فضاهای شهری دانست. گسترش چشمگیر آمار شهرنشینی در مقایسه با سده های گذشته، حاکی از این نکته است که شهرها در زیست انسانهای قرن ۲۱ دارای جایگاه غیرقابلانکاری است. به همین میزان، نحوه توزیع امکانات و خدمات شهری در میان بخشها و گروه های مختلف نیز میتواند از اهمیت بسیاری برخوردار باشد. وضعیت زیست بشری در عصر حاضر شرایطی را به وجود آورده است که موجب وابستگی روزافزون او به این مراکز تمدنی شده است. بر این اساس، شهرها را میتوان به لحاظ کیفیت خدمات و امکانات موجود و همچنین میزان دسترسی گروه های مختلف به آنها مورد ارزیابی قرار داد و با یکدیگر مقایسه نمود.هر شهر از اقشار و گروه های مختلف با نیازهای متنوع تشکیل شده است. در این میان، توجه به مساله عدالت در میان اقشارو گروه های مختلف دارای اهمیت حیاتی است. به این معنا که نهاد مدیریت شهری میبایست شرایطی را فراهم نماید تا همه گروه ها بتوانند به طور برابر از فضاهای شهری استفاده نمایند و از امکانات موجود به صورت عادلانه بهره گیرند. یکی از این گروه ها که مانند سایرین میبایست از چنین امکاناتی برخوردار گردند، افراد معلول هستند. اما آنچه که می تواند محل پرسش باشد، میزان امکاناتی است که موجب تسهیل امور برای افراد دارای معلولیت می گردد. امکاناتی که باعث میشود آنها با سهولتو استقلال بیشتری از فضاهای شهری استفاده کنند و به انجام امور خود مبادرت ورزند.