تاثیر بازآفرینی شهری بر بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهری مطالعه موردی: شهر مشهد

بازآفرینی شهری به مفهوم احیا، تجدید حیات و نوزایی شهری و به عبارتی دوباره زنده شدن شهر است. در بازآفرینی شهری، توسعه شهری به مفهوم رشد کمی عناصر کالبدی شهر برای اسکان جمعیت و ارتقای کیفیت زندگی، در قالب طرح های توسعه شهری رخ خواهد داد بازآفرینی و بهسازی بافت های فرسوده شهری به عنوان هویت ضروری برای ادامه حیات شهرها است. که می توان یکی از دلایل بحران هویت در شهرهای امروزی را ناکارآمدی این بافتها ذکر کرد. بنابراین هدف تحقیق حاضر، بررسی میزان تاثیر بازآفرینی شهری بر بهسازی بافتهای فرسوده شهری در مشهد است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی بوده که ابزار اصلی جمع آوری داده ها نیز پرسشنامه میباشد. جامعه آماری در پژوهش حاضر ساکنین شهر مشهد می باشند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه آماری تعیین شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که در مجموع از بین ابعاد پایداری اجتماعی محلات مورد مطالعه، بعد اجتماعی با میانگین ۲/۹ بهترین وضعیت را در بین سایر ابعاد پایداری اجتماعی داشته است هرچند با این وضعیت هم این بعد از وضعیت خوبی برخودار نبوده و از سطح متوسط پایین تر بوده است. همچنین بعد پایداری فرهنگی نیز با میانگین ۲/۸ در جایگاه دوم قرار دارد. بعد اقتصادی با میانگین ۲,۲ بدترین وضعیت را در بین ابعاد پایداری اجتماعی در منطقه مورد مطالعه داشته است

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، بهسازی شهری ، بافت فرسوده ، ، شهر مشهد.