بررسی تغییرات زمانی آبشستگی در اطراف پایه های مرکب مستطیلی

عموما پایه پل ها به علت ملاحظات اقتصادی و ژئوتکنیک بر روی فونداسیون اجرا می گردد. اکثر مطالعات انجام شده پیرامون تغییرات زمانی آبشستگی، مربوط به پایه ها یکنواخت بوده و مطالعات کمتری در زمینه پایه های مرکب (پایه به همراه فونداسیون) دردست می باشد. نوآوری این تحقیق علاوه بر تعیین عمق بهینه قرار گیری فونداسیون، بررسی تغییرات زمانی آبشستگی در اطراف پایه های مرکب مستطیلی و همچنین تاثیر ابعاد پایه و فونداسیون بر عمق آبشستگی می باشد. در کلیه آزمایشها فونداسیون در زیر تراز بستر قرار گرفته و تحت شرایط آب زلال و با رسوبات یکنواخت با قطر متوسط ۰.۷ میلیمتر انجام شد. نتایج حاصله نشان می دهد که در تمامی حالات عمق آبشستگی در اطراف پایه های مرکب کمتر از پایه های یکنواخت می باشد. از طرفی در پایه های مرکب آبشستگی تا تراز فونداسیون گسترش یافته و سپس فونداسیون به عنوان مانعی برای مدت زمان مشخصی (زمان تاخیر) از پیشرفت آبشستگی جلوگیری می کند. زمان تاخیر و عمق آبشستگی به عرض پایه (L)، عرض فونداسیون (Lf) و همچنین تراز قرارگیری فونداسیون (Z) بستگی دارد. با افزایش تراز نسبی فونداسیون زیر بستر (Z/L)، میزان آبشستگی کاهش یافته تا به مقدار حداقل خود در تراز بین L تا L۱.۲برسد. از نتایج این تحقیق می توان به تاثیر حضور فونداسیون در تراز مناسب بر افزایش زمان تعادل آبشستگی و در نتیجه فراهم شدن زمان کافی برای تعمیرات فونداسیون پس ازبروز سیل اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

تغییرات زمانی آبشستگی ، مکانیسم آبشستگی ، پایه های غیر یکنواخت ، ابعاد فونداسیون ، تراز فونداسیون