آزمون روان سنجی مقیاس‎های هسته ارزشیابی‎های خود

 پژوهش حاضر با هدف آزمون روان سنجی مقیاس‎های هسته ارزشیابی‎های خود (CSEs) انجام شد. ۲۲۸ نفر از کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران (۷۱ مرد، ۱۵۷زن) انتخاب شدند و به چهار مقیاس‎ هسته ارزشیابی‎های خود (مقیاس حرمت خود روزنبرگ، مقیاس خودکارآمدی تعمیم‎یافته، مقیاس نوروزگرایی سیاهه شخصیت آیزنک، مقیاس درونی بودن، افراد قدرتمند و شانس)، سنجش رضایت شغلی کلی (بریفیلد و روث، ۱۹۵۱) و مقیاس بهزیستی عاطفی مرتبط با شغل (JAWS؛ ون‎کتویک و دیگران، ۲۰۰۰) پاسخ دادند. به منظور تعیین روایی عاملی این مقیاس‎ها از روش تحلیل عاملی تاییدی و برای بررسی اعتبار آنها از ضریب آلفای کرونباخ و بازآزمایی استفاده شد. همچنین، به منظور مطالعه روایی همگرای این مقیاس‎ها، ضرایب همبستگی بین رگه‎های هسته ارزشیابی‎های خود با رضایت شغلی و بهزیستی عاطفی مرتبط با شغل گزارش شد. نتایج تحلیل شاخص های برازش تحلیل عاملی تاییدی، وجود یک سازه مشترک هسته ارزشیابی‎های خود را تایید کرد. ضرایب همبستگی بین چهار مقیاس‎ هسته ارزشیابی‎های خود با سنجش رضایت شغلی کلی و مقیاس بهزیستی عاطفی از روایی همگرای این مقیاس‎ها به طور تجربی حمایت کرد. اعتبار مقیاس‎های هسته ارزشیابی‎های خود مناسب بودند. در مجموع، نتایج پژوهش حاضر شواهدی را برای دفاع از روایی و اعتبار چهار مقیاس به مثابه ابزار بررسی هسته ارزشیابی‎های خود در افراد شاغل ایرانی فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

هسته ارزشیابی‎های خود ، ویژگی های روان سنجی ، روایی ، اعتبار