مقایسه سبک های دلبستگی و سبکهای عشق ورزی

پایان نامه حاضر با هدف مقایسه سبک های دلبستگی و سبکهای عشق ورزی در والدین دارای کودک عقب مانده ذهنی و والدین دارای کودک عادی انجام شده است. نمونه این پژوهش شامل ۲۰۰ زوج می باشند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند،۱۰۰ زوج در گروه والدین دارای کودک عادی و ۱۰۰ زوج در گروه والدین دارای کودک عقب مانده ذهنی که به مراکز آموزشی و بهزیستی کودکان عقب مانده دهنی در مناطق ۸، ۵، ۳، ۱ شهر تهران مراجعه کردند، انتخاب گردیدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه های سبک عشق ورزی استرنبرگ(۱۹۸۶) و پرسشنامه سبک دلبستگی کونیزورید(۱۹۹۰) استفاده شد. نتایج نشان می دهد: بین سبک عشق ورزی در والدین دانش آموزان عادی و عقب مانده تفاوت معنی دار وجود دارد و در خرده مقیاسهای سبک عشق ورزی (صمیمیت، شور و تعهد)، والدین دانش آموزان عادی نمرات بالاتری از والدین دانش آموزان عقب مانده ذهنی دارند. بین میانگین سبکهای دلبستگی ایمن، اجتنابی، دو سوگرا در والدین دانش آموزان عادی و عقب مانده تفاوت معنادار آماری وجود دارد ، میانگین سبک های دلبستگی ایمن و اجتنابی در والدین دانش آموزان عادی بالاتر ولی در سبک دلبستگی دوسوگرا، والدین دانش آموزان عقب مانده ذهنی نمرات بالاتری دارند. بین سبک های دلبستگی و عشق ورزی در هر دو گروه والدین، همبستگی مثبت معنادار وجود دارد. همچنین در گام اول فقط سبک دلبستگی ایمن قادر به پیش بینی عشق ورزی در والدین دانش آموزان عادی و عقب مانده ذهنی است.

کلیدواژه ها:

سبک دلبستگی ، سبک عشق ورزی ، والدین دارای کودک عقب مانده ذهنی