واکاوی تاریخی پدیده اباحی گری در میان فرق اسلامی و جریان های درون دینی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 518
فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SMOJ-28-72_007
تاریخ نمایه سازی: 11 دی 1401
چکیده مقاله:
اباحه گری یک روحیه یا طرز تفکراست که به مقتضای آن، انسان به خود اجازه می دهد که نسبت به حدود و ضوابط شرعی بی اعتنا شده و مرزهای حلال وحرام را زیرپا گذارد. لذا به گروه هایی که برخی از اعمال خلاف شرع را مباح پنداشته و آنرا مرتکب شوند «اباحیه» گفته می شود. باتوجه به ریشه ها و جریان شناسی اباحی گری در میان فرق اسلامی، به روش توصیفی-تحلیلی محرزگردید مهمترین ریشه های اباحی گری اعتقاد و باور آنها درمقابل عقیده استوار و صحیح توحید است و از علتهای پیدایش اباحی گری، می توان بی اعتقادی کافر یا سهل انگاری دین دار را نام برد. رواج عقاید افراطی و غلوآمیز از سوی دشمنان یک مذهب و برداشت نادرست ازحقایق دین، از جمله زمینه های شکل گیری این تفکر می باشد. آثار این تفکر بدعت آمیز را می توان، وارونه جلوه دادن سیمای مذهب تشیع، جعل و وضع برخی از احادیث دروغین، و متهم شدن بسیاری از راویان به غلو، سست عنصری و بی اعتنایی به واجبات و دستورات الهی و نیز بی باکی در نافرمانی از اوامر و نواهی الهی، نام برد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرضیه صائمی
دانشجوی دکتری علوم قرآن وحدیث، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاداسلامی، تهران، ایران.
سید محمد رضوی
استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران، (نویسنده مسئول).
امیر توحیدی
استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران