تعیین الگوی بهینه زراعی با استفاده از مدل برنامه ریزی آرمانی فازی

موضوع این مطالعه، تعیین الگوی بهینه زراعی برای مزرعهای واقع در شهر زنجان است، که با استفاده از دو تکنیک برنامه ریزی خطی ساده و برنامهریزی آرمانی فازی انجام شده است. دادههایی که در این مدلسازی استفاده شده از بانک اطلاعاتی وزارت جهاد کشاورزی بدست آمدهاند. اهداف این مطالعه دارای اولویتهای یکسان، شامل: حداکثر کردن سود ناخالص، حداقل کردن مصرف سموم کشاورزی، حداقل کردن مصرف انواع کودهای شمیایی، حداکثر کردن استخدام نیروی کار، حداکثر کردن استفاده از ماشین آلات و حداقل کردن استفاده از منابع آبی میباشد. در این مطالعه پس از دستیابی به جوابهای بهینه به وسیله برنامه ریزی خطی ساده، جوابهای بهینه دیگری را با استفاده از برنامهریزی آرمانی فازی به دست آوردیم. نتایج به دست آمده گویا آن است که با استفاده از تکنیک برنامه ریزی آرمانی فازی علاوه بر آنکه همزمان چندین هدف را مد نظر قرار میدهیم، می توانیم عدم قطعیت در کسب منابع مورد انتظار در دسترس کشاورز را نیز در آن لحاظ کنیم، که این مهم باعث می شود که کشاورز با حداقل کردن انحرافات منفی از اهداف خود، با دیدی وسیعتر، برنامهریزی زراعی خود را انجام داده و به جوابهای بهینه و مطلوبتری دست پیدا کند.

کلیدواژه ها:

الگوی بهینه زراعی ، برنامهریزی آرمانی فازی ، برنامهریزی خطی