بازتاب توسعه اجتماعی در قوانین برنامه های پنجگانه توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران ۱۳۹۴-۱۳۶۸

توسعه ی اجتماعی بدون شک فرایندی چند بعدی است و در برگیرندهی زنجیره­ای از عوامل، شامل جنبههای سیاسی، اقتصادی اجتماعی، فرهنگی و حقوقی است و نیز مجموعهای از فعالیتهای چند سطحی است که دولت و نهادها، جامعهی مدنی و حتی اجتماع جهانی در آن نقش دارند. در این تحقیق به بررسی توسعهی اجتماعی با تاکید بر دو بعد رفاهی و انسانگرایانه توسعه، در قوانین برنامهی توسعهی اول، دوم، سوم، چهارم و پنجم از سال ۱۳۶۸ تا سال ۱۳۹۴ پرداخته‎ایم، تا مشخص شود که برنامههای توسعه چه رویکردی به توسعهی اجتماعی دارند و چه نقاط قوت و ضعفی وجود دارد؟ در همین راستا از دو شاخص: رفاهی و انسانگرایانه برای ارزیابی توسعهی اجتماعی استفاده کردیم. روش تحقیق در این پژوهش تحلیل محتوای کمی می باشد. جامعهی آماری این پژوهش کلیهی قوانین برنامهی اول توسعه تا پنجم می باشد و به دلیل اینکه تمامی برنامههای توسعه بررسی شده است هیچ نمونهگیریای وجود ندارد؛ نتایج بدست آمده نشان میدهد که در بیشتر برنامهها تاکید بر شاخصهای رفاهی توسعه بوده است و شاخصهای انسانگرایانه به صورت قابل توجهی، مورد بی توجهی قرار گرفته است. ضعیفترین برنامه ارزیابی شده، برنامه اول توسعه می باشد.

کلیدواژه ها:

Social Development ، Welfare Indicators ، Indicators of Humanitarian ، Development Program