تعریف جامعه شناختی محله آرمانی از نگاه ساکنان (مطالعه پدیدارشناسی: محله کن منطقه ۵ شهر تهران)

از گذشته های دور محله های مسکونی، به عنوان سلول های حیات شهری دارای نقش اساسی در زندگی ساکنان بوده اند. در نگاه شهروندان شهر های واقعی پر از نقصان هایی است؛ این امر شهروندان را به سمت ساختن آرمان هایی سوق می دهد. این مقاله با هدف دستیابی به تعریفی از محله آرمانی از دید ساکنان به دنبال پاسخ به این سوال است که تصویری از محله آنگونه که باید باشد در ذهن ساکنان چگونه است؟ روش مورد استفاده در این پژوهش پدیدارشناسی توصیفی است. جامعه­ی مورد مطالعه محله­ی کن واقع در منطقه­ی ۵ شهر تهران می باشد. تعداد شرکت­کنندگان در مصاحبه های صورت گرفته ۳۲ نفر بوده اند که از اشباع نظری در نمونه­گیری استفاده شده است. در این مقاله از مفاهیم و نظریه های پاتنام، کولی، کلرنس پری و فاضلی استفاده شده است. از بررسی و تحلیل مصاحبه های انجام شده سه درون­مایه­ی اصلی "اخلاق­مداری"، "سرمایه ی اجتماعی" و "کالبد شهری" به دست آمده است که ترکیب این سه درون­مایه تعریف "محله آرمانی" در ذهن ساکنان کن می باشد. تفسیر اطلاعات نشان می دهد که آنچه ساکنان محله را به سمت ساختن آرمان ها سوق می دهد الهام گرفته از منابع مختلفی است در درون­مایه­ی "سرمایه ی اجتماعی" و "اخلاق­مداری" ساکنان آرمانشان را از گذشته وام گرفته اند و در درون­مایه­ی "کالبد شهری" این منبع وام گرفته از تصویر محله های مدرن امروزی است.

کلیدواژه ها:

محله آرمانی ، پدیدارشناسی ، کالبد شهری ، سرمایه ی اجتماعی