تبیین دیدگاه دستیاران روانپزشکی در مورد آزمایشگاه مداخلات ابزاری در روانپزشکی: یک مطالعه ی کیفی

مقدمه: محیط آموزشی یکی از اجزای فرآیند یاددهی – یادگیری است. آموزش بالینی به عنوان جزیی آموزش پزشکی امروزه با چالش های متعددی روبرو است. امروزه محیط های آموزشی بالینی متفاوت از محیط های بالینی بیمارستانی و درمانگاهی وجود دارد. با توجه به راه اندازی آزمایشگاه ابزاری در گروه روانپزشکی اصفهان، مطالعه ی حاضر با هدف تبیین دیدگاه دستیاران روانپزشکی در آزمایشگاه مداخلات ابزاری در روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. روش ها: این مطالعه ی کیفی اکتشافی که با روش نمونه گیری هدف مند انجام شد. کلیه دستیارانی که دوره آزمایشگاه مداخلات ابزاری در روانپزشکی را گذرانده بودند و مایل به شرکت در پژوهش بودند وارد مطالعه شدند. (۹ نفر). جهت جمع آوری داده ها در این پژوهش از روش گروه متمرکز استفاده شد. تجزیه و تحلیل متن مصاحبه با استفاده از تحلیل مضمون انجام گرفت. نتایج: با استفاده از روش استقرایی دو مضمون آزمایشگاه "مداخلات ابزاری عرصه ای نو" و "دستیاری روانپزشکی قصه ای دیگر " به دست آمد از داده های این پژوهش آشکار گردید که هر کدام از این دو مضمون در برگیرنده ی دو زیر مضمون مشتمل بر" اجزای آزمایشگاه مداخلات ابزاری" و مزایای آزمایشگاه مداخلات ابزاری "بود. نتیجه گیری: آزمایشگاه مداخلات ابزاری اجزای یک محیط بالینی را در بر گرفته است و با توجه به ماهیت آن منجر به ایجاد تجارب مثبت در دستیاران شده است.

کلیدواژه ها:

Educational environment ، Medical education ، Psychiatry clinical training ، Medical Residents ، محیط آموزشی ، آموزش پزشکی ، آموزش بالینی روانپزشکی ، دستیاران پزشکی.