طراحی ابزارهای ارزیابی آموزش سرپایی دانشجویان پزشکی

مقدمه: آموزش طب سرپایی از مهم ترین بخش های آموزش بالینی در دوره پزشکی است. عدم برخورداری از ابزار مناسب و استاندارد برای ارزیابی وضعیت آموزش سرپایی یکی از موانع عمده در جهت انجام مطالعات ارزیابی آموزش سرپایی است. لذا این مطالعه با هدف طراحی ابزارهای ارزیابی آموزش سرپایی دانشجویان پزشکی دوره کارآموزی و کارورزی در درمانگاه های وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی اجرا گردید. روش ها: این مطالعه از نوع مطالعه توسعه ای و روان سنجی بود. منابع کسب اطلاعات مورد استفاده شامل منابع معتبر آموزش پزشکی، کوریکولوم آموزشی دوره پزشکی عمومی، مطالعات قبلی صورت گرفته بود. برای استانداردسازی و محاسبه پایایی و روایی به ترتیب از ضریب آلفای کرونباخ، از روش دلفی ونظرخواهی از متخصصین موضوع استفاده گردید. نتایج: ابزارهای طراحی شده شامل دو پرسشنامه ارزیابی وضعیت آموزش از دیدگاه دانشجویان (پایایی ۸۹/۰ و روایی ۸۵/۰) و اعضای هیات علمی (پایایی ۹/۰ و روایی ۸۵/۰)، یک پرسشنامه ارزیابی رضایت بیماران (پایایی ۹/۰ و روایی ۸۰/۰) و یک چک لیست ارزیابی مشاهده ای درمانگاه آموزشی (پایایی ۹۵/۰ و روایی ۸۲/۰) بود. نتیجه گیری: ابزارحاصل از این مطالعه در مقایسه با ابزار مطالعات صورت گرفته در گذشته به طور هم زمان وضعیت آموزش سرپایی را از دیدگاه هر سه عنصر دخیل، شامل آموزش دهنده، فراگیر و بیمار مورد ارزیابی قرار می دهد که حائز اهمیت است. ارزیابی درمانگاه های آموزشی دانشگاه های علوم پزشکی با ابزارهای حاصل از این مطالعه در آینده می تواند ضمن ارائه تصویری روشن از وضعیت موجود، امکان دستیابی به اطلاعات قابل مقایسه بین مراکز آموزشی را فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

Outpatient Education ، Assessment Tool ، Educational Clinics ، آموزش سرپایی ، ابزار سنجش ، درمانگاه های آموزشی ، دانشگاه علوم پزشکی.