ارتباط گرایش به تفکرانتقادی با مهارت استدلال بالینی رزیدنت های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: قضاوت در موقعیت های خطیر بالینی، تصمیم گیری برای حفظ حیات در مشکلات پیچیده و تفکر در مواقع بحرانی نیاز به تفکر انتﻘادی در حوزه سلامت را الزامی می نماید. این مطالعه به منظور بررسی میزان گرایش به تفکر انتقادی با مهارت استدلال بالینی در رزیدنت های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۹۶ انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی جامعه آماری شامل دستیاران مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۱۳۹۶بیمارستان های الزهرا و امین دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. نمونه گیری به صورت سرشماری انجام پذیرفت و ۴۸ دستیار شامل ۲۲ پسر (۸/۴۵ درصد) و ۲۶ دختر (۲/۵۴ درصد) در این مطالعه شرکت نمودند. اطلاعات توسط پرسشنامه های سمتاک (سنجش میل به تفکر انتقادی کالیفرنیا) و سنجش میزان مهارت استدلال بالینی (Diagnostic thinking inventory) جمع آوری شد. داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آنالیز واریانس تحلیل گردید. نتایج: از میان شرکت کنندگان۶/۸۹ درصد ازگرایش مثبت و قوی به تفکر انتقادی و۴/۱۰ درصد از گرایش متزلزل برخوردار بودند. میانگین نمره مهارت استدلال بالینی۱۳/۱۰۵ از مجموع۱۵۰ نمره بود. از نظر آماری بین گرایش به تفکر انتقادی و میزان مهارت استدلال بالینی در کل ارتباط معنادار مشاهده نشد (۱۹۸/۰p=) اما در سطح خرده مقیاس ها ارتباطات جالب توجهی ملاحظه گردید. نتیجه گیری: با استفاده از نتایج خرده مقیاس های تفکر انتقادی می توان کیفیت امتحانات انتخاب دستیار را ارتقا بخشید و اهمیت این دو مسآله در امر تصمیم گیری بالینی و ارتﻘای سطح مهارت های بالینی لزوم توجه بیش­تر به این مسآله در حوزه سلامت و ایجاد تغییرات و گنجاندن فعالیت هایی برای ارتﻘای آنها در برنامه های آموزشی دستیاران را ضروری می نماید.

کلیدواژه ها:

critical thinking dispositions ، Clinical Reasoning ، Medical Residents ، گرایش به تفکر انتقادی ، میزان مهارت استدلال بالینی ، دستیاران پزشکی ، امتحانات دستیاری.