ویژگی های روان سنجی مقیاس توافق استاد و دانشجو در دانشجویان علوم پزشکی

مقدمه: کیفیت ارتباط میان استاد و دانشجو می تواند بر فرایند تدریس و عملکرد دانشجویان موثر باشد. وجود یک پرسشنامه معتبر می تواند به پژوهشگران این حوزه کمک کند. این پژوهش باهدف بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس توافق استاد و دانشجو انجام شد. روش ها: در یک طرح توصیفی- همبستگی و به طور دقیق تر اعتباریابی آزمون، ۴۹۷ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و مقیاس توافق استاد و دانشجو ویلسون و رایان (Wilson and Ryan) و پرسشنامه ارزیابی دانشجویان از کیفیت تدریس مارش (Marsh) را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی، روایی پیش بین و بررسی همسانی درونی انجام گرفت. نتایج: مقیاس از ساختاری دو عاملی برخوردار بود که ۱۵/۶۲ درصد واریانس را تبیین می کند. تحلیل عاملی تاییدی نیز این ساختار را تایید کرد. همسانی درونی مقیاس با آلفای کرونباخ برای ادراکات از مدرس و مشارکت دانشجو به ترتیب ۸۶/۰ و ۹۲/۰و ضرایب دو نیمه کردن به ترتیب ۸۸/۰ و ۹۲/۰ به دست آمد. زیر مقیاس ادارکات از مدرس می توانست کیفیت تدریس استاد را پیش بینی کند. نتیجه گیری: مقیاس توافق استاد و دانشجو، از روایی و پایایی مطلوبی در نمونه دانشجویان علوم پزشکی برخوردار بود و می تواند به عنوان ابزاری دقیق در این زمینه مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Professor-Student Rapport ، psychometrics ، questionnaire ، educational quality ، توافق استاد و دانشجو ، روان سنجی ، پرسشنامه ، کیفیت تدریس