واژه نامه توصیفی : همدلی

 ریشه همدلی از کلمه یونانی pathos به معنای رنج و شور و اشتیاق است. همدلی مفهومی بطور عمده شناختی (فرااحساسی) است که فهم تجربیات، علایق، و دیدگاه های دیگری و ظرفیت به اشتراک گذاشتن این فهم را در بر می گیرد. برای دریافتن بهتر همدلی باید آن را از دو مفهوم همدردی (sympathy) و دلسوزی (pity)  تفکیک کرد. در ارتباط پزشک و بیمار دلسوزی، ترحم پزشک به بیمار است که موجب احساس حقارت بیمار و انفکاک ارتباط او با پزشک می شود. در همدردی، پزشک احساسات بیمار را به گونه ای تجربه می کند که گویی خود در رنج است که این سبب فرسودگی پزشک و مانع تصمیم گیری بالینی مناسب می شود. اما همدلی احساسی والاتر و کارآمدتر از همدردی و دلسوزی است، به گونه ای که پزشک در عین درک احساسات بیمار آن را به درون خود منتقل نمی کند. به این طریق با حفظ فاصله از بیمار باعث بهبود روابط خود با بیمار و فهم بهتر وضعیت او می شود. همدلی در مراقبت های بالینی می تواند سبب ایجاد اثرات مثبتی مانند رضایت و پذیرش بیش تر از سوی بیمار، و کاهش میزان شکایات، هزینه ی مراقبت ها و خطاهای پزشکی شود. با توجه به نکات فوق، تربیت پزشکانی با قابلیت همدلی با بیمار یکی از اهداف اصلی برنامه های آموزشی است و در ارزیابی دانشجویان پزشکی مورد توجه قرارمی گیرد. برای نمونه، انجمن دانشکده های پزشکی آمریکا (AAMC) توصیه به تربیت پزشکانی نوع دوست می کند که با همدلی از بیماران خود مراقبت کنند. باید به این نکته اشاره کرد که عده ای از محققین بر این باورند که همدلی خصیصه ای فردی است که به آسانی یاددادنی نیست. در مقابل، عده ای دیگر اعتقاد دارند که همدلی را می توان از طریق فعالیت های آموزشی هدف مند مانند مطالعه متون ادبی، و دیدن و شنیدن آثار هنری ارتقا داد.  

کلیدواژه ها:

Empathy ، Letter To Editor ، همدلی ، واژه نامه توصیفی