ارزیابی وضعیت یادگیری از طریق تلفن همراه در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: همه گیری covid-۱۹ اهمیت یادگیری الکترونیکی را مسجل نموده است. این مطالعه با هدف بررسی میزان و نحوه استفاده از یادگیری از طریق تلفن همراه (Mobile learning) در دانشجویان دندانپزشکی انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، داده ها از طریق پرسشنامه محقق ساخته ی روا و پایا شده، جمع آوری گردید. جامعه مورد مطالعه ۲۲۰ نفر از دانشجویان رشته دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند که به روش تصادفی ساده وارد مطالعه شدند و ضمن موافقت برای شرکت در تحقیق، پرسشنامه را تکمیل نمودند. داده­ها با استفاده از آمار توصیفی تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: در نهایت۲۱۶ پرسشنامه تکمیل شد. تعداد ۱۰۸ نفر (۵۰%) از گوشی خود جهت استفاده از نرم افزارهای آموزشی بهره می­بردند. تعداد ۱۶۸ نفر (۸/۷۷%) از شبکه های اجتماعی جهت یادگیری دروس دندانپزشکی استفاده می کردند. تعداد ۲۱۴ نفر (۲/۹۸%) بیان نمودند که گوشی های هوشمند دسترسی به داده های آموزشی را برای آنها افزایش داده است. تعداد ۲۰۶ نفر (۴/۹۵%) بیان نمودند که گوشی هوشمند به آنها کمک می کند که با استقلال بیش تری آموزش ببینند. تعداد ۱۸۹ نفر (۵/۸۷%) بیان نمودند که لازم است که از گوشی های هوشمند به میزان بیش تری در آموزش دانشگاه استفاده شود. نتیجه گیری: یادگیری از طریق تلفن همراه در میان درصد بالایی از دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران رواج دارد. ابزار ها ی مختلف تلفن همراه به منظور یادگیری دندانپزشکی، استفاده می شود. لذا یادگیری از طریق تلفن همراه در آموزش دندانپزشکی در دسترس و قابل بهینه سازی است.

کلیدواژه ها:

mobile ، learning ، dentistry students ، e-learning ، یادگیری ، تلفن همراه ، دانشجویان دندانپزشکی ، یادگیری الکترونیکی