بررسی تطبیقیفقر در اشعار معروف الرصافی و خاقانی

بررسی تطبیقی اندیشه ها و اشعار صاحب نظران و شعرا افق های جدیدی از شناخت بیشتر تاریخ و زمینه های تحقیق های بیشتر آتی را فراهم می کند. در این مقاله اشعار معروف الرصافی مشهور به شاعر الحریه و شاعر البوساء و خاقانی شروانی قصیده سرای معروف فارسی دو شاعر عراقی و ایرانی که در باب فقر سروده های بسیاری دارند، پرداختیم. این اقدام از سوی دو شاعر را ناشی از زندگی در دل فقر یاد می شود. دو شاعر به مضمون فقر، از دو دید متفاوت نگریسته اند. رصافی به فقر به عنوان مسئله اجتماعی پرداخته و در آثار خود دردها و مصیبت هایی بینوایان را به تصویر کشیده است و فقر را ناشی از ظلم و فساد و بد اداره کردن جامعه می داند، درحالیکه خاقانی با شیوه ای بی بدیل و بی همتا به بیان افکار خود در مورد فقر به عنوان مفاهیم عرفانی نگریسته است. توجه و علاقه به مباحث عرفانی سبب شده است خاقانی، از طریقت های زهد و فقر عبور کند تا به مقام عشق و فنا برسد و آن را در اشعار خود نمایان کند. سروده های ایشان در مورد فقر طعم و بوی حقیقت را می دهد و بیشتر از به کارگیری صرف اصطلاحات عرفانی عرفا است. رصافی، نیز شعر را وسیله ای برای خدمت به مردم و انذار حاکمان برای اصلاح امور قرار دهد.

کلیدواژه ها:

خاقانی شروانی ، مضمون فقر ، معروف الرصافی ، مسئله اجتماعی ، مفاهیم عرفانی