بررسی بیان ایمونوهیستوشیمی مارکر NQO۱ در ضایعات پیش بدخیم و کارسینوم سلول سنگ فرشی دهانه رحم و ارتباط آن با فاکتورهای کلینیکوپاتولوژیک
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 267
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-25-10_002
تاریخ نمایه سازی: 8 دی 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: بدخیمی دهانه رحم، جزء مهم ترین سرطان های زنان می باشد که سیر ابتلاء به آن با توجه به وجود ضایعات پیش بدخیم، منحصر به فرد می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان بیان پروتئین NQO۱ در بیماران مبتلا به ضایعات پیش بدخیم و کارسینوم سلول اسکوآموس دهانه رحم و مقایسه آن با ضایعات بدون دیسپلازی انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی، بلوک های پارافینی بیماران مبتلا به SCC دهانه رحم و درجات مختلف دیسپلازی و افراد با لایه پوششی فاقد ضایعه دیسپلاستیک در دوره زمانی سال ۹۹-۱۳۹۷ به عنوان گروه کنترل از آرشیو بخش پاتولوژی بیمارستان قائم مشهد از نظر میزان بیان پروتئین NQO۱ به روش ایمونوهیستوشیمی توسط آنتی بادی مونوکلونال موشی علیه NQO۱ انسانی بررسی و ارتباط آنها با اطلاعات دموگرافیک بیماران، ویژگی های کلینیکوپاتولوژیک بیماری و داده های بقاء بیماران بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۲) و آزمون های کای دو، دقیق فیشر، آنالیز واریانس، آزمون های تعقیبی توکی و آزمون لاگ رنک انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه ۱۵۲ فرد شامل ۳۱ بیمار مبتلا به SCC دهانه رحم، ۹۱ بیمار با درجات مختلف دیسپلازی و نیز ۳۰ فرد با لایه پوششی فاقد ضایعه دیسپلاستیک بررسی شدند. فراوانی بیان افزایش یافته پروتئین NQO۱ در بیماران SCC، CIN۳، CIN۲ و CIN۱ و افراد با لایه پوششی فاقد ضایعه دیسپلاستیک به ترتیب ۸/۹۶%، ۷/۹۶%، ۳/۷۳%، ۵/۶% و ۳/۳% بود (۰۰۰۱/۰>p). بین میزان بیان پروتئین NQO۱ با نوع تومور (۹۹/۰=p)، درگیری گره لنفاوی (۳۳/۰=p) و میزان تمایز (۴۰/۰=p) ارتباط معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: بیان پروتئین NQO۱ در ضایعات با دیسپلازی شدید بیشتر از دیسپلازی متوسط و در ضایعات با دیسپلازی متوسط بیشتر از ضایعات دیسپلاستیک خفیف می باشد که این موضوع نشان دهنده نقش احتمالی تغییرات بیان پروتئین NQO۱ در پیشرفت و افزایش شدت دیسپلازی این ضایعات می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
امیرحسین جعفریان
استاد گروه آسیب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
نعما محمدیان روشن
دانشیار گروه آسیب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
معصومه غریب
دانشیار گروه آسیب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
حسن مهراد مجد
استادیار گروه پزشکی مولکولی، مرکز تحقیقات پاتولوژی مولکولی سرطان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
اسما احراری رودی
متخصص آسیب شناسی، مرکز تحقیقات بیماری های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :