شاخص کاربردی برای ارزیابی سیاست های ارتقای آموزش و آزمون رانندگی در ایران

یکی از مهم ترین گام ها در کاهش تصادفات رانندگی آموزش های پیش از اخذ گواهینامه رانندگی، و نوع ارزیابی در اعطای گواهینامه می باشد. به منظور ارتقای فرآیند آموزش و اعطای گواهینامه سیاست های مختلفی در نقاط دنیا اجرا شده است و سالانه روش های نوین تری نیز اضافه می گردد، اما اولویت بندی نادرست انجام اقدامات با توجه به محدودیت هایی که همواره وجود دارند می تواند مانع از تاثیر کارا و مناسب این اقدامات باشد. در این پژوهش  با هدف اولویت بندی صحیح و تخصیص بودجه مناسب  ۱۲ مورد از پربازده ترین این شیوه های اصلاح و بهبود شناسایی گردید و با توجه به ۵ معیار بودجه، زیرساخت های ضروری، زمان، هزینه و نیروی انسانی موردنیاز، یک شاخص تصمیم گیری ارائه گردید که در آن با استفاده از پارامتر سودمندی، ارزیابی هر یک از سیاست ها صورت پذیرفت. بررسی گزینه ها در شاخص پیشنهادی نشان داد سیاست های ارزیابی آموزشگاه ها بر اساس سیستم امتیازدهی، توسعه ۱۰ برنامه کاربردی آموزش رانندگی و اضافه شدن ارزیابی روانی متقاضیان به آزمون گواهینامه بیشترین امتیاز را کسب نمودند. از نتایج این پژوهش می توان در تعیین معیارها و همچنین ارزیابی گزینه های اجرایی آموزش و آزمون گواهینامه رانندگی بخصوص در شرایط کمبود بودجه استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، آموزش رانندگی ، آزمون رانندگی ، گواهینامه