نقش تدریس مبتنی بر محیط الکترونیکی مشارکتی بر خلاقیت دانش آموزان پسر هنرستان های فنی

    پژوهش حاضر، از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت، شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری شامل ۲۱۵ دانش آموز پسر دوم متوسطه هنرستان فنی شهرستان اسلام آباد غرب در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ است که به شیوه در دسترس۳۰ نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گیری داده ها پرسشنامه خلاقیت تورنس بود. داده‎ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۱ مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که روش تدریس مشارکتی از طریق محیط یادگیری الکترونیکی بر سیالی تفکر دانش آموزان (۰۴۲/۰=Sig, ۵۴۵/۴=F)، ابتکار تفکر دانش آموزان (۰۰۰/۰=Sig, ۱۶۴/۳۸=F)، انعطاف تفکر دانش آموزان (۰۰۱/۰=Sig, ۱۸۷/۱۵=F)، بسط تفکر دانش آموزان تاثیر مثبت دارد و اثر معنادار کاربرد این روش (۰۰۲/۰=Sig, ۲۰۳/۱۲=F) مورد تایید قرار گرفت. با توجه به اهمیت روش تدریس مشارکتی از طریق محیط الکترونیکی و اثر بخشی آن بر رشد خلاقیت، پیشنهاد می شود روشهای تدریس مشارکتی در کلاس درس و در قالب آموزش الکترونیکی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس مشارکتی ، یادگیری الکترونیکی ، خلاقیت