معیار های کاربری زمین شهری با رویکرد بیو فیلیک

فضاهای شهری با کاربری های سبز از مهم ترین بخش های شهر هستند که در حال حاضر نیاز های کاربران را پاسخگو نیستند و نمی تواند محرک فعالیت های اجتماعی باشند چون با افزایش شدید رشد جمعیت در جهان شاهد افزایش آلودگی ها و معضلات زیست محیطی اجتماعی هستیم. با تغییرات اقلیمی که منشاءاصلی آن رشد جمعیت و انتشار گاز های گلخانه ای مواجه هستیم که موضوعی کلیدی در عصر حاضر است. با این حال شهر ها پویا هستند و می توانند راهبران و ساکنان را از تغییرات که درآن شهر رخ می دهند آگاه کنند وهمچنین سبب می شوند تا آنان رویکرد هایی را به منظور پاسخگویی به این تغییرات اتخاذ کنند این رو یکردها در زمینه محیط زیست میتواند ایجاد و توسعه شهری با زمین هایی با کاربری سبز (بیو فیلیک) ایجاد شوند. حال هرگونه سرعت بخشیدن در برنامه ریزی شهری و اعمال طراحی های سبز می تواند سبک زندگی مردم را تغییر دهد که این روند باعث تغییر رویه زندگی و اصلاح ناهنجاری های محیطی شود. اصلاح واکنش های رفتارهای محیطی در طراحی و برنامه ریزی شهری به سمت زمین هایی با کاربری سبز(بیوفیلیک)باعث ایجاد حرکتی به سمت پایداری محیط زیست و پایداری بنیادی شهر می شود. روش مورد استفاده در این پژوهش کاربردی و شیوه مطالعه بر حسب روش و ماهیت تحقیق، توصیفی-تحلیلی می باشد که مبنای مطالعات میدانی و کتابخانه ای به صورت کیفی در آمده است. در این مقاله با بررسی پارامترهای مهم در ایجاد و توسعه شهر هایی که کاربری زمین در آن به سمت پایداری محیط زیست جهت گرفته با نگاهی بسیار فراگیر به برنامه های عمرانی و توسعه شهری است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که اکثر شهرهای جدید با وجود پتانسیل های موجود در شهر های ایجاد شده که قابلیت تبدیل شدن به یک شهر بیو فیلیک را داراست و نقش مهمی در پایداری منطقه دارد .هر گونه بهبود در عناصر سازگار با معماری سبز و عناصر بیو فیلیک و بهره برداری از دانش اکولوژی در تصمیمات اتخاذ شده توسط برنامهریزان شهری می تواند در تمامی مراحل سیاست گذاری و تصمیم گیری، نقاط ضعف و قوت را مورد ارزیابی قرار دهد و با بررسی و شناخت توان محیط طبیعی محدودیت ها را بررسی و از امکانات محیط طبیعی در ان منطقه به عنوان فعالیت ها و نیز پشتیبان محیط زیست استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

کاربری زمین ، بیو فیلیک ، پایداری ، محیط زیست.