بررسی رابطه بین خود پنداره ریاضی و اضطراب ریاضی با توانایی حل مسئله ریاضی

از جمله دروسی که دانش آموزان در آن ضعف دارند و به افت تحصیلی آنها می انجامد درس ریاضیات .است با توجه به اهمیت این درس این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین خود پنداره ریاضی و اضطراب ریاضی با توانایی حل مسئله در دانش آموزان مقطع دبیرستان صورت گرفت. در این پژوهش که نوع توصیفی - تحلیلی میباشد تعداد ۲۲۰ نفر از دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان شهرستان رشت بود که در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ آموزشگاههای این شهرستان مشغول به تحصیل بودند به روش تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش برای تحلیل دادهها از نرم افزار رایانه ای و Spss استفاده شد. پرسشنامههای مورد استفاده سنجش اضطراب و سنجش خودپنداره ریاضی می باشد که شامل مقیاس اضطراب ریاضی با پرسشنامه اضطراب ریاضی (MARS-R) ، مقیاس خودپنداره ریاضی و آزمون کتبی درس ریاضی پایان سال تحصیلی خواهد بود. یافته های پژهش حاکی از این است که اضطراب ریاضی بر متغیر ملاک توانایی حل مسئله دانش آموزان تاثیر معنادار دارد و اضطراب موجب کاهش توانایی حل مسئله دانش آموزان می شود همچنین خودپنداره ریاضی بر متغیر ملاک توانایی حل مسئله در دانش آموزان تاثیر معنادار دارد و موجب بهبود توانایی حل مسئله می.شود به عبارت دیگر شدت ارتباط اضطراب ریاضی با توانایی حل مسئله به صورت معکوس و به میزان -۰/۳۴ میباشد و شدت ارتباط خودپنداره ریاضی با توانایی حل مسئله دانش آموزان برابر ۰/۶۰ و به صورت مستقیم میباشد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، ریاضی خود پنداره ریاضی توانایی حل مسئله ، پیشرفت تحصیلی