کشف و شهود عرفانی از منظر آیات

کشف و شهود عرفانی به معنای نوعی خاصی از شناخت و معرفت است که از طریق طی مراحل ریاضت، زهد، تقوا و پاکی روح به دست می آید و در آن عارف، حقایق عالم هستی را به نحو علم حضوری آن چنان که هست، می یابد. از آنجا که برخی از علما، به ویژه فقیهان، بر کشف و شهود تاخته و آن را یک موضوع وارداتی در مباحث معرفتی اسلامی معرفی نموده اند، انجام تحقیق حاضر با تکیه بر آیات قرآن، به عنوان مهم ترین منبع معرفت و شریعت اسلامی بس مهم می نماید. تحقیق حاضر که از نوع توصیفی تحلیلی است، با استفاده از منابع دست اول تدوین گردیده و نتایج ذیل به دست آمده اند:۱. کشف و شهود به عنوان نوعی معرفت حضوری و شهودی، هم در قرآن مورد تایید قرار گرفته، هم در روایات؛ ۲. ابزار کشف و شهود علاوه بر وحی، عقل و قلب نیز مورد تایید و تاکید عرفا می باشد؛ ۳. کشف و شهود عرفانی، نه تنها با شریعت در ستیز نیست، بلکه همگام و ملازم آن است؛ ۴. آیات بسیاری را مفسران بر کشف و شهود عرفانی تفسیر نموده اند که از باب نمونه به آیات ۲۹ انفال؛ ۲۲ زمر؛ ۷۵ انعام؛ ۶۹ عنکبوت؛ ۱۲۸ نحل و ۲۵۷ بقره می توان اشاره کرد.