رابطه بین سبک تدریس مدرسان و توسعه مهارت های سطوح برتر تفکر فراگیران

هدف کلی، بررسی رابطه بین سبک تدریس مدرسان و توسعه مهارت های سطوح برتر تفکر فراگیران بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل ۳۰% از موسسات آموزشی از کل کشور تعیین گشت. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای ساده کلیه مدرسان و با روش نمونه گیری تصادفی ساده ۵ نفر از فراگیران هر مدرس برگزیده شدند. نمونه آماری شامل ۷۲ نفر از مدرسان و ۳۶۰ نفر از فراگیران بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سبک تدریس(گراشا ،ریچمن،۱۹۹۶) و مقیاس مهارت های سطوح برتر تفکر فراگیران(ذاکری،۱۳۹۲)بود. نتایج شامل: ۱.بیشترین میانگین مربوط به سبک شخصی و پائین ترین مربوط به سبک تفویض کننده می باشد. ۲. مهارت های سطوح برتر تفکر فراگیران در چهار بعد از حد کفایت قابل قبول بالاتر و از حد کفایت مطلوب پائین تر می باشد. ۳. بین انواع سبک تدریس و مهارت های سطوح برتر تفکر رابطه معنا دار وجود دارد. ۴. بیشترین قدرت تبیین مربوط به سبک تدریس تفویض کننده و پیش بینی کننده مثبت و معنا دار مهارت های سطوح برتر تفکر می باشد، و سبک تدریس متخصص پیش بینی کننده معنا دار مهارت های سطوح برتر تفکر نمی باشد.واژگان کلیدی: سبک تدریس ، مهارت های سطوح برتر تفکر

کلیدواژه ها:

سبک تدریس ، مهارت های سطوح برتر تفکر ، موسسات آموزشی غیر انتفاعی گردشگری ، سبک تدریس تفویض کننده ، سبک تدریس متخصص