اثربخشی آموزش سبک های شناختی و فراشناختی بر یادگیری، خودکارامدی اجتماعی و سازگاری اجتماعی دانشجویان

مقدمه: راهبردهای شناختی و فراشناختی از مهمترین ابزارهای یادگیری و خودکارامدی و سازگاری اجتماعی از مولفه های مهم و تاثیر گذار بر عملکرد دانشجویان می باشند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش سبک شناختی و فراشناختی بر میزان یادگیری، خودکارامدی اجتماعی و سازگاری اجتماعی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان مازندران بود. روش­: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه دانشجویان پسر رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان استان مازندران در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ تشکیل داد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی از بین دانشگاه­های فرهنگیان استان، دانشگاه فرهنگیان نوشهر انتخاب شد، سپس ۶۰ نفر به صورت تصادفی در گروه ­های آزمایش (۳۰ نفر) و گواه (۳۰ نفر) گمارده شدند. سپس پرسشنامه­های سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (۱۹۹۳) و خودکارآمدی اجتماعی اسمیت و بتز (۲۰۰۰) به عنوان پیش آزمون در مورد هر دو گروه اجرا شد. آموزش سبک­های شناختی و فراشناختی روی گروه آزمایش در ۱۰ جلسه اعمال شد. در پایان این دوره هر دو گروه پرسشنامه ­های فوق را به عنوان پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفت. یافته ­ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ­ها نشان داد آموزش سبک ­های شناختی و فراشناختی به طور معنی داری موجب افزایش یادگیری و خودکارامدی اجتماعی می­ شود (۰۰۱/≥p)، ولی بر سازگاری اجتماعی دانش­جویان تاثیر معناداری ندارد. نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی آموزش سبک شناختی و فراشناختی پیشنهاد می­شود در جهت بهبود وضعیت تحصیلی دانشجویان و افزایش خودکارآمدی اجتماعی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

cognitive and metacognitive style ، learning ، social adaptation ، social self-efficacy. ، سبک شناختی و فراشناختی ، یادگیری ، سازگاری اجتماعی ، خودکارامدی اجتماعی