مقایسه اثربخشی آموزش خودتنظیمی و حل مسئله بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر پایه نهم

 مقدمه: انگیزش و خودکارآمدی اساس یادگیری هستند و از مهمترین عوامل تعیین کننده شکست یا موفقیت دانش آموزان در مدرسه محسوب می شوند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش خود تنظیمی و حل مسئله بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش ­آموزان دختر پایه نهم انجام شد. روش: این پژوهش شبه­ آزمایشی و از نوع طرح پیش ­آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه دانش ­آموزان دختر پایه نهم شهرستان بناب بودند. در این راستا ۴۵ نفر از دانش­ آموزان دختر پایه نهم دخترانه شهر ستان بناب به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و به­ طور تصادفی در هر یک از گروه های­ دوگانه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند­. گروه اول ۸ جلسه  آموزش حل مسئله و گروه دوم ۸ جلسه  آموزش خود تنظیمی را دریافت  نمودند و گروه سوم (کنترل) نیز همزمان به برنامه های عادی کلاسی خود ادامه دادند. هرسه گروه به پرسشنامه ­های انگیزش تحصیلی والرند و خودکارآمدی مک­ایلروی بانتینگ در مراحل  پیش آزمون  و پس آزمون پاسخ دادند. برای تحلیل داده­ ها از آزمون آماری در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) و نرم افزار SPSS.۲۱ استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش حل مساله و خودتنظیمی بر خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش ­آموزان اثر متفاوت داشته و تاثیر روش  آموزش خودتنظیمی در افزایش خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی بیشتر از روش آموزش حل مسئله است. نتیجه گیری : با توجه به اثربخشی بیشتر  آموزش خودتنظیمی بر افزایش خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش ­آموزان نسبت به روش حل مسئله، مشاوران و روانشناسان می­ توانند با انجام  فنون مهارت­ های خودتنظیمی عملا خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی دانش ­آموزان را افزایش دهند.  

کلیدواژه ها:

academic motivation ، problem solving ، self-efficacy ، self-regulation ، انگیزش تحصیلی ، حل مسله ، خودکارآمدی ، خودتنظیمی