نواندیشی در کیفیت آموزش و تدوین یک مدل پارادایمی (مطالعه موردی: سازمان فنی و حرفه ای)

مقدمه: شناسایی مقوله های اصلی وضعیت آموزش، چالش ها و راهبردهای افزایش کیفیت آموزش در سازمان فنی و حرفه ای. روش کار: از نوع کیفی با رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد و ابزار پژوهش؛ اسناد بالادستی، شرح مشاغل مربیان و مصاحبه «نیمه ساخت یافته» با ۲۰ نفر از مربیان با تجربه مراکز فنی و حرفه ای شهر تهران و ۷ نفر از کارآموزان (نمونه گیری با روش گلوله برفی) و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات؛ تحلیل محتوا است. کدها و مولفه های کیفیت آموزش (۳۹ مفهوم کلیدی، ۹ مقوله، ۳ مقوله اصلی) از مصاحبه ها احصاء گردید. مقوله محوری «ضعف مهارت تدریس و سنتی بودن الگوهای آموزشی» که با توجه به شرایط علی (۱۱ کد)، شرایط زمینه ای (۴ کد)، شرایط میانجی (۳ کد)، راهبردها (۱۶ کد) الگوی نهایی ارائه شد. اعتباربخشی نتایج نیز از راهبردهای بازآزمون (بازبینی توسط سه نفر از مصاحبه شوندگان؛ پایایی به دست آمده ۷۵ درصد) و توافق درون موضوعی دو کدگذار (یکی از اساتید مدیریت؛ پایایی به دست آمده ۷۷ درصد) استفاده شد. یافته ها: مقوله هایی با عنوان مهارت تدریس مربیان، برنامه ریزی درون سازمانی و تجهیزات و امکانات به عنوان مقوله های اصلی محسوب می شوند که مدیران باید به کیفیت بخشی آموزشها به آنها توجه ویژه ای داشته باشند. نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشانگر اهمیت توجه و بازبینی زیرساخت های آموزشی و برنامه ریزی از سوی مدیران و مربیان سازمان فنی و حرفه ای به عنوان رسالت مهارت آموزی آن ها می باشد.

کلیدواژه ها:

Educational quality ، Technical and vocational organization ، Paradigmatic model ، کیفیت آموزشی ، سازمان فنی و حرفه ای ، مدل پارادایمی