تدوین مدل ساختاری بهزیستی تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز بر اساس حس انسجام و خوددلسوزی با میانجی گری مسئولیت پذیری

مقدمه: بهزیستی تحصیلی از متغیرهای مهم در حوزه آموزش و یادگیری است که شناخت عوامل زمینه ساز آن ضرورت دارد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری حس انسجام، خوددلسوزی و مسئولیت پذیری با بهزیستی تحصیلی بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی همبستگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز جامعه آماری را تشکیل دادند. تعداد ۳۵۰ نفر (۱۸۱ مرد و ۱۶۹ زن) به روش نمونه گیری چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های حس انسجام آنتونوسکی (Antonovsky)، خوددلسوزی نف (Neff)، مسئولیت پذیری گاف (Gough)، فهرست مشغولیت تحصیلی سالملا-آرو و آپادیا (Salmela-Aro & Upadya) و سیاهه فرسودگی تحصیلی سالملا-آرو (Salmela-Aro) و همکاران پاسخ دادند. داده ها با روش مدل یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار Amos نسخه ۲۴ تحلیل شد.. یافته ها: مدل فرضی بهزیستی تحصیلی در جامعه پژوهش برازنده بود (۰۶/۰ = RMSEA، ۲/۶۸  X۲/DF). مسیر مستقیم حس انسجام، خوددلسوزی (۰۰۱/۰ > P) و مسئولیت پذیری (۰۱/۰ > P) به بهزیستی تحصیلی دانشجویان معنادار بود. همچنین مسیر مستقیم حس انسجام و خوددلسوزی به مسئولیت پذیری معنادار بود. مسیر غیرمستقیم حس انسجام با میانجی گری مسئولیت پذیری معنادار بود. ولی مسیر غیرمستقیم خوددلسوزی بر بهزیستی تحصیلی معنادار نبود. در مجموع ۳۵ درصد از واریانس بهزیستی تحصیلی از طریق متغیرهای مدل تبیین شد.. نتیجه گیری: با توجه به اثر مستقیم و غیرمستقیم حس انسجام، خودلسوزی و مسئولیت پذیری بر میزان بهزیستی تحصیلی، به نظر می رسد با تقویت مسئولیت پذیری، حس انسجام و خوددلسوزی می توان بهزیستی تحصیلی دانشجویان را تقویت کرد.

کلیدواژه ها:

Keywords: Academic well-being ، responsibility ، sense of coherence ، self-compassion ، واژه های کلیدی: بهزیستی تحصیلی ، مسئولیت پذیری ، حس انسجام ، خوددلسوزی